De Albert Heijn doet aan klantenbinding door bij de boodschappen spaarzegels uit te delen. Ze zijn bestemd voor een gratis tweede toegangskaartje voor pretparken, dierentuinen en allerhande (kind)vermaak. De bijbehorende tv-reclame vind ik grappig: ouders die zoveel hebben gespaard dat ze hun kroost dag in dag uit overladen met de meest gekke, wilde, spectaculaire en onvergetelijke uitstapjes, zodat ze uiteindelijk doodmoe op de achterbank verzuchten: ‘Wanneer mogen we weer naar school?’
Een vermakelijk staaltje zelfspot van ’s lands grootste kruidenier, die kennelijk goed op de kleintjes blijft letten. Die ooit befaamde slogan kunnen we met de huidige prijzen natuurlijk niet meer serieus nemen, maar als we het over kinderen hebben is het toch weer actueel. Ze zijn er maar druk mee, het opdraven voor weer een consumptief spektakel. Wie had in de coronatijd kunnen denken dat ik hier vandaag weer een punt van zou maken? Kennelijk kan het zo snel toch gaan. Zelfs buiten de vakanties. Neem nou onze tieners op het voortgezet onderwijs. Als de laatste toetsen zijn gemaakt zo halverwege de maand juni, blijven er nog zomaar drie hele schoolweken over. Deze weken kunnen naar mijn idee goed gebruikt worden om eens op een andere manier met het schoolvak bezig te zijn. Maar de meeste VO-scholen waarmee wij te maken hebben, kiezen voor gemak. En dat vind ik lui.
Ter illustratie de voorlaatste schoolweek van een van onze tieners. Op maandag met de klas naar Walibi als beloning voor goed gedrag. Op woensdag naar de Efteling met de hele onderbouw. Op vrijdag naar een subtropisch zwemparadijs met de eigen klas. De dagen ertussen: vrij. En dan moet de zomervakantie nog beginnen.
De eerste week van de vakantie spenderen ze dagenlang horizontaal van bed naar bank en vice versa. Niet om bij te komen van het strijden voor hun schoolwerk, maar vanwege hoofdpijn en misselijkheid door de Lost Gravity, wildwaterbanen en Joris en de Draak. Daar zit je dan met al je opgespaarde dagje-uit-zegels.
Misschien was de coronatijd oefentijd voor ons. We moesten leven zonder de mogelijkheid van geldverslindend en klimaatverpestend vermaak. We genoten van de streeploos blauwe luchten, ontdekten de schoonheid van de natuur dicht bij huis en verveelden ons. Ruim een jaar later, duiken de hoge entertainment-latten gewoon weer op. We hebben nu de kans op onze kleintjes te letten door ze een toekomstbestendig, nieuw normaal te leren. Ik wens alle kinderen een prikkelarme vakantie.
Deze column van Anita is gepubliceerd in het Nederlands Dagblad van 17 juli 2023
