Wordt het eindelijk een beetje rustiger in huis omdat de kinderen groter worden, ga je nog meer drukte in huis halen! Ja, dat klopt. En inderdaad, we lijken wel gek. Nét nu de salarissen in het onderwijs wat omhoog gaan. Zouden we misschien wel twee of drie keer per jaar op vakantie kunnen gaan. En nog meer fijne etentjes met elkaar of met onze vrienden kunnen doen. Of gewoon lange avonden of weekenden helemaal niks doen. Ja, dat kan ook. En dat is ook echt heel fijn.
Maar het kriebelde bij ons. We zijn nog jong (vinden we zelf), we hebben energie en ervaring. We zijn gezond en voelen ons enorm gezegend in ons huwelijk en met onze kinderen.
'U zegt: Ga! U wilt dat we gaan, wat heeft de wereld aan uw zegen, als wij ons niet bewegen!' is een zin uit een lied van Matthijn Buwalda dat ons eraan herinnert dat alles wat je van God krijgt niet alleen voor jezelf is bedoeld, maar om ook weer uit te delen.
Maar waarom een gezinshuis? Omdat wij de kracht én de kwetsbaarheid van het gezin van dichtbij kennen. We hebben beiden in ons jonge leven ervaren hoe een veilige, onbezorgde plek door omstandigheden zo kan veranderen dat het een impact heeft die voortduurt zolang je leeft. Maar we hebben beiden ook gemerkt dat er veel geheeld kan worden in verbinding met mensen die van je houden en je niet opgeven. We zijn geraakt door de enorme nood die er in ons eigen welvarende land is. Duizenden kinderen die niet meer thuis kunnen wonen en waar geen andere plek voor is, behalve in een instelling.
Daarnaast verlangen we naar tijd voor meer onverdeelde aandacht. In een interview in dagblad Trouw legt Tiemen dat wat beter uit.
Het is een sprong in het diepe, een spannende stap. Maar we springen in vertrouwen.
Dan zijn we maar gek!