top of page

relatieverbod

Foto van schrijver: Anita ZeldenrustAnita Zeldenrust

In de hectiek van ons gezinshuisleven komt het schrijven van een column vandaag ernstig in het gedrang. Wezenloos staar ik naar een hagelwit scherm, meneer Inspiratie (m/v) laat het hevig afweten vandaag.

Ik heb mij opgesloten in onze kapel, maar ook daar weten mijn stoorzenders me feilloos te bereiken. En ik laat me vinden, want weerstand bieden aan een huilend kind, een kind in acute paniek en een kind met hevige buikpijn, dat kan en wil ik niet.


Als ik voor de vierde maal geklop op mijn deur hoor en de wanhoop nabij ben, klinkt een weifelende stem aan de andere kant van de deur: ‘Anita, mag ik wat vragen?’ ‘Dat mag, als ik daarna aan jou ook wat mag vragen’, geef ik als antwoord. Ze gaat akkoord en zo stel ik mijn nopende vraag: ‘Waar zal ik over schrijven vandaag?’

Er volgt een stortvloed van ideeën, maar het liefst zou ze willen dat ik schrijf over mijn eigen gevoel bij alles wat we hier in huis meemaken. En daar slaat ze direct de spijker op z’n kop. Want ik had al een tijdje een woord in mijn hoofd wat hier aan haakt: relatieverbod.

Waar ik het woord precies ben tegengekomen, in een boek of in een podcast, ik weet het niet meer. Maar sinds ik het hoorde reist het met me mee. En zoals dat dan gaat als je iets eenmaal hebt gezien, je kunt het daarna niet meer ont-zien.


Mensen met een relatieverbod leggen zichzelf een verbod om te (ver)binden op. Meestal niet bewust, maar vanuit een diepgewortelde overtuiging dat je er uiteindelijk toch helemaal alleen voor staat. En je dus maar beter niet te veel aan een ander kunt toevertrouwen.

Met deze vraag van onze pleegdochter word ik direct teruggeworpen op mijzelf: welke reserves heb ik nog bij het aangaan van verbinding met een ander, met haar?

Een pleegouder-pleegkindverhouding is een zeer gevoelige. Voordat je pleegkind wordt is er ontwrichting bij de belangrijkste hechtingsfiguren ontstaan. Deze opgelopen kwetsuren komen vervolgens allemaal mee in iedere nieuwe relatie. Meestal onbewust heeft een pleegkind bij binnenkomst dus al een waarschuwingsbordje in z’n koffer: verboden voor (ver)binding.


Maar dat is de pleegkind-kant en daar vroeg onze pleegdochter niet om. Ze wilde mijn gevoel. Laat ik eerlijk zijn; ook ik ken dat relatieverbod. Ik kan zielsveel van ze houden en ik wil blijven uitreiken, ook als de deur wordt dichtgegooid. Maar diep van binnen kennen we onze plaats, die kan zomaar eindig zijn. Dus hebben we ons eigen hart ook te beschermen tegen de pijn van nieuw verlies. Dat besef hebben we allebei.


Deze column is geschreven door Anita en gepubliceerd in het Nederlands Dagblad van 18 juni '24

3 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven
back

back

klootzak

klootzak

sint

sint

Comments


Gezinshuis Zeldenrust

Anita & Tiemen Zeldenrust

Ons adres

Penningweg 4, 3871 KS, Hoevelaken

Email: info@gezinshuiszeldenrust.nl

KvK nr: 71587683    
Rek nr: NL18 ABNA 0824 2099 15

bottom of page