top of page
Foto van schrijverAnita Zeldenrust

wachten met seks





‘Dus van jou hoef ik met seks niet te wachten tot ik getrouwd ben?’ Terwijl ze dit vraagt, kijkt ze me aan alsof ik zojuist vanaf een andere planeet vlak voor haar voeten ben geland. Ik moet er om glimlachen. Ze moest eens weten, die tienermeid, hoe ik zelf ook worstel met dit stuk.

Toen ik haar leeftijd had, was het de gangbare mening in mijn christelijke omgeving: je hebt pas seks als je bent getrouwd. Onder andere gebaseerd op Genesis 2 vers 24. ‘Daarom zal een man zijn vader en moeder verlaten en zijn vrouw aanhangen, en die twee zullen een vlees zijn.’ Wie zich daar niet aan hield, werd voortijdig zwanger en had een schuld te belijden. Of had geluk en bleef onopgemerkt.

Tegenwoordig moet niemand meer trouwen. Dat komt omdat voorbehoedsmiddelen op iedere hoek van de straat te krijgen zijn en het huwelijk uit datzelfde straatbeeld lijkt te verdwijnen. Zoals bij veel ontwikkelingen in de maatschappij, sijpelt ook dit na verloop van tijd de kerken binnen. En daar raak ik dan een beetje van in de war.



hek van de dam

Wat vertel je als christelijke opvoeders nu eigenlijk precies aan je opgroeiende tieners? Ik vind dat niet zo duidelijk meer en daarom was de conclusie die mijn pleegdochter trok uit ons gesprek terecht: je hoeft niet te wachten tot je getrouwd bent. Ben ik voor mijn pleegkinderen dan soepeler dan ik voor mijn eigen kinderen was? Ja, maar ik zou willen dat ik het tegen hen ook had gezegd. En tegen mensen die nu in paniek raken en gaan roepen dat het hek dan van de dam is zou ik willen zeggen: het hek wás al van de dam.

Wat vind jij belangrijk bij de eerste keer? Daar had ze nog niet echt over nagedacht.

Wie christen is, zal als zodanig te herkennen zijn. Op dit moment breng ik enkele dagen in stilte door in een klooster op Schiermonnikoog. De monniken die hier wonen, zie je niet zomaar over het hoofd. Zij dragen een habijt, lopen rustig door het klooster en leiden de vieringen, maar liefst zeven per dag. Zij doen wat ze beloofd hebben met een jaloersmakende en tegelijk wereldvreemde toewijding en discipline. Hun vriendelijkheid en gastvrijheid is hartverwarmend. Zij hebben de keus gemaakt voor een leven in eenzaamheid en zijn celibatair uit vrije wil. Zij zijn als christen dus zeer herkenbaar, maar verwachten niet direct van anderen om hetzelfde te doen. Wie langskomt mag met de getijden meedoen, toekijken of wegblijven, maar zij doen wat ze doen en laten zich niet afleiden van hun geloof en hun taak. Het is inspirerend en aanstekelijk.

En dat is waar het raakt aan mijn woorden van hierboven. Laat ik maar doen wat ik doe met de overtuiging die ik heb. Misschien werkt het aanstekelijk en inspirerend. Misschien ook helemaal niet. Ik hoef niet te streven naar kinderen die kopietjes worden van mijzelf. Alsof dat zo begerenswaardig is. Dan vergeet ik dat het mensen zijn die zelf moeten ervaren en ontdekken waarvoor ze willen leven en hoe ze dat willen doen.


onvoorbereid

En dus stelde ik geen eis maar een vraag: ‘Wat vind jij belangrijk bij de eerste keer seks?’ Daar bleek ze nog niet echt over nagedacht te hebben. Eigenlijk kon ze zich niet voorstellen dat zoiets fijn kon zijn, maar anderen om haar heen hadden al seks gehad, dus misschien werd het voor haar ook tijd. En toen hadden we een gesprek. Over eigenwaarde, verlangen en onzekerheid.

Veel jongeren gaan hun eerste seksuele contacten onvoorbereid aan, niet zelden uitlopend in een grote teleurstelling of nog erger, een traumatische ervaring. Ik geloof niet dat het ze helpt als we het ze verbieden. Daarmee sluiten we zomaar de deur voor een gesprek. We kunnen ze wel adviseren en beschermen, want het beeld dat ze van seks hebben wordt voor het grootste deel bepaald door wat ze online zien en van anderen horen: stomende seks en spectaculaire orgasmes. Niet echt ruimte voor onzekerheid of geklungel dus. Hun puberbrein kijkt vaak niet veel verder dan vandaag. Aan ons de schone taak om ook de morgen in hun blikveld te krijgen: liefde én trouw laten zien. Als we er zelf tenminste nog in geloven.


Deze column is gepubliceerd in het Nederlands Dagblad van maandag 27 maart '23


251 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Comments


bottom of page